Henri Grünbauer
ABOUT
BAND CAREER
Henri Grünbauer (1958) is a Guitarist / composer playing in a rich tradition of musical styles including Rock, Funk, Jazz and Classical.
2017~present Solo
2008~2016 Band of Victas (Rock&soul 60s onwards) (Guitar), 1999~2009 Kerozinekikkers (Rock/Funk/Jazz) (Guitar), 2002~2005 Orchestra "de Noordooster" Utrecht (Guitar), 1997~2005 Schoolorchestra P.S. "De Koekkoek" Utrecht (conductor),
1994~1999 Sound Advice (Rock+Soul) (Guitar, Vocals), 1993~present Classical Guitar on special request
1991~1993 Rockband "Poppenkast" (Bassguitar),
1990~1992 Court of Session (Jazz) (Bassguitar),
1989~1992 Blue Jeans & Black (Top 40, Guitar),
1988 Blaaskinkels (Boerenkapel, Guitar, Bassguitar),
1987~1988 The Soul System (Soul/Funk) (Guitar, Bass, production),
1985 Doeofjethuisband (Latin Rock)
1984 Backfire (Hardrock) (Guitar),
1983~1986 and 1990~1992 Jezuz Kriziz (reli-punk)
(Bassguitar, guitar),
1980~1984 Saint Vitus Ska/Funk/Rock (Guitar),
1980~1982 Herrie & de Beukers Party-Rock (Guitar)
1977~1979 Feedback (Hard-Rock) (Guitar),
1972-1976 Contemporary (Jazz/Blues/Pop), (Guitar),
1964~1974 musical education: recorder/keyboard
1958-11-16 Born in Amsterdam as the son of a church organist
and an activist mother. He has an artist brother and a sister. Henri practiced sports regularly during his life and likes to draw from time to time. His german family name can be traced back to some extend.
On fandalism a short discussion on the use of scales developed between Dave Rodriquez and Henri.
DR.: Rockin' tune!! I really like this and that drummer really kick major butt!! The guitarist isn't bad either (lol). I really appreciate your soloing branches out and doesn't just stay in the penta mode. You have a lot of creative phrasing!!
HG.: Thank You Dave, You are right, The pentatonic is just a base, I look for the right modi in the solo's and there are some odd scales too I use sometimes. Dimished or eastern. I often do not know what I'm doing (lol)!
DR.: So long as you're basically familiar with the fret-board it allows you freedom of expression. Scales are just tools to achieve that goal. :)
HG.: Thank You Dave, that's right, once You are making melodic phrases, scales are not that important. You hear the note that is supposed to sound after the one You've just played and most of the time You'll find it. But there's a lot of fast Stuff too and it helps when You know what scale fits the harmonic background. However it might cause some panic now and then. since one might think: 'On the next chord I need a third, not a root and then You think: I am running at 16 notes per beat, so should I speed up or slow down or hold or double notes?
DR.: Lol, yes you're right. When ever I get in trouble penta's always there to get my back...most of the time. One thing I always tell my son, you can land on any note even if it's the wrong note. On the event you land on a wrong note just bend the string to the next half note.
HG.: Haha, I do a lot of bending too, now I know why. If You have Jazz ears You can do what You want indeed as long as You avoid the fourth, I personally don't like the eleventh either. But seconds, sixths, sevenths, ninths (incl. flat or sharp) are all okay in the right context.
source: Fandalism.com
INTERVIEW 2017
-
What is music to you? What does it give you?
I'm able to express myself through Music, I like people to express themselves through Music.
-
What is your music dream?
To get as deep into Music as possible.
-
If you could change the world - what would you start with?
Start the Music in regions were music is forbidden or not possible
-
Which is the most memorable song from your childhood?
The Mice in the Windmill in Old Amsterdam
-
Who are your favorite musical artists or bands?
Jimi Hendrix, Jeff Beck, Deep Purple, Paganini.
-
What inspires you to make music?
I just love to play the Guitar, You know -check things out...
-
What is the message you want to send with your music?
Love and understanding
-
How do you feel when you perform in front of an audience?
That feels okay
-
How do you see the musicians’ reality nowadays? What could be improved?
Live playing could be respected more.
-
What frustrates you most as a musician?
I have no frustrations anymore as a Musician.
-
Do you support your local scene as a fan? How?
If I come across a local Musician I'm allways ready to play whatever.
-
What qualities should a musician nowadays have in order to get their music heard by a larger audience?
It's all social media these days, or else You'd play Stadium Rock I suppose. I really don't know. I'm not much into Strategy as far as Music is concerned.
-
source: Drooble.com
INTERVIEW 2015
How long have you been playing?
Since I was a little boy. I started on Recorder, then Keyboard. I picked up the Guitar when I was 14 or 15.
What was the first concert you ever went to?
I think it was Rory Gallagher in about 1975 or 1976. I was with my friend Jitte Roosendaal, also a guitar player. We have been in a band together in the late 70s and early 80s after he taught me some stuff on the electric guitar. This was because I had started out on a classical guitar. Memorable of the concert where two facts: Rory played Million Miles Away, my favorite from Irish Tour and drummer Rod d'Ath crashed the bassdrumskin.
What gear do you use?
Fender Telecaster ('73) 3 pick-up & tremolo, Epiphone Sheraton II, Vox amplification, sometimes Marshall. Fender is good too. For spanish Guitar I used to have a Suzuki which got decapitated. Currently I have two Yamaha's, one for study and one for performing or recording, mainly due to issues of stringwear. in between the Japanese guitars there was an Korean nameless one, which worned out very quickly. For slide Guitar I use an Eko (Italian brand, I think) I have both 6 & 12 string versions. My Yamaki western is now with my eldest daughter, as is my Blue Sage Nomad electric which I used with the Kerozinekikkers. In the past I also owned a white Ibanez Les Paul (which was burned to death), a Standard Telecaster (I sold it), A Tele Thinline ('79) and A Mustang ('63), both got stolen from me. For Basses I have used a Maya Jazzbas, A Yamaha 1200s (some sort of endorsement-deal) and a '60s Red Hofner medium scale, which I gave away to my son, It was hard to get strings for the Hofner. Recently my best friend gave his fretless Washburn to me, I think it is from the late '70s or early 80s. For an amp, there was the Bassman 135, Which shared the fate of the Ibanez. Ever since I use a "Stage 100" Basscombo. I really don't know if that is a brand. For picks, I use Dunlops, the little purple ones. They are very heavy and give a glassy type of attack. I wear them out until I cannot hold them anymore. I don't lose my picks that often. It seems they keep coming back to me. For strings I use D'Addario almost exclusively. The nylons are the Pro Arte series (normal tension .28) and the steel ones .009 for the Tele and .010 for the Epi. I wear them out pretty well. Half way its life, I restring the 4th string (D) on the classical guitar reversed. I hardly ever break a string. I used to, but not anymore.
What are you looking for from Fandalism?
Music and Musicians, what else?
Who was your biggest musical influence growing up?
Probably my father, he was a church organist and thaught me the theoretical stuff. He gave piano- and organ lessons at home next to my babyroom he had build himself.
If you could jam with anyone, who would it be?
Sly and Robbie because they are the coolest and the tightest
What's the biggest audience you ever performed to? What's the smallest?
The biggest audience was probably 400 or so. I don't really know, I didn't count them. The smallest audience was one bird. It started to participate.
You're stuck on a desert island and only get to bring one album with you. What do you pick?
The six Paganini violin concertos. I heard the second one first when I had bought it. I had become just curious when I had read something about the man. Nobody seemed to have heard any of his music but a lot of people did have an opinion about him. So I decided to check him out. He was very different from the classical composers I already knew like Beethoven Handel Mozart Grieg Vivaldi and the Like. No thick harmonic plots, but very melodically inspired music which at times rather suggests harmonies. I liked that because it makes you hear music.
source: Fandalism.com
INTERVIEW 2006
Funk Meets Acid wordt vooraf gespeeld.
Interviewer.: Ja het is al helemaal gezellig hier ik moet iedereen afkappen, nu effe stil want we hadden het over stropdassen en we hadden het over de kerozinekikkers. Ik denk volgens mij zitten we in het tweede uur van U-Trax, enne dat gaat over de GULP, de Grote Utrechtse Live Prijs. Daar zijn vijf Finalisten van en je kunt er op gulp.nl alles over lezen. Wat belangrijk is, is dat we alle vijf deze finalisten gaan interviewen in dit tweede uur van U-trax en we beginnen daarmee met de Kerozinekikkers. Er zit een gemêleerd publiek voor mij ik zie grijs, ik zie donker ik zie man of vrouw ehhh… Lesley, jij bent zangeres, of zanger…
ZKH Lesley.: …Zangeres en toetseniste van de Kerozinekikkers, dat klopt.
Interviewer.: Okay, praat in je microfoon, dat maakt t iets makkelijker.
ZKH Lesley.: Okay, ik spreek in de microfoon.
Interviewer.: Laten we eerst maar even beginnen over die stropstrikkers… eh… stropdassen.
Truly Yours.: Hahahaha
de Nutking.: …een ongelukkig gekozen naam…
ZKH Lesley.: dat hadden ze niet moeten doen.
Interviewer.: Jullie hebben allemaal dezelfde stropdassen
ZKH Lesley/de Nutking/Truly Yours.: …Dropstrassen…
Interviewer.: Hoe dat zo?
Lesley.: Nou gewoon voor de leuk… eigenlijk en groen enne dat hoort bij kikkers.
Interviewer.: Ja.
de Nutking.: Kikkerbont
ZKH Lesley.: We moesten iets bedenken wat een beetje groen was en toch een beetje simpel. Eigenlijk moeten er complete kikkerpakken komen. Die komen er ook wel maar we doen het voorlopig even met de simpele stropdassen.
Deeky J.: We zijn nu op de radio dus de luisteraars kunnen het niet zien he?
Lesley.: Dat is waar maar we hebben het er nu wel over, dus dan heeft ’t toch z’n effect.
Deeky J.: jaaaaaa
de Nutking.: die kikkerpakken…
ZKH Lesley.: En als de mensen naar ons optreden komen kijken dan zien ze de stropdassen in het echt!
de Nutking.: Die kikkerpakken dat lijkt met toch wat lastig met die zuignappen en dan op m’n gitaar…
ZKH Lesley.: Ja dat is inderdaad toch nog een beetje… dat klopt. Iets met schuimrubber toestanden…
de Nutking.: Dat moeten we toch nog even nader uitwerken… om dat nou zomaar…
ZKH Lesley.: D’r moet een soort uitsparing komen..
de Nutking.: Ik ben toch bang dat het vast blijft zitten.
ZKH Lesley.: Ja. ik zal het doorgeven aan onze kleermaker, Karel…
Interviewer.: Zo te zien zijn jullie een hele democratische band.
Lesley.: Zeker.
Interviewer.: En de Gulp? hoe zijn jullie daarin terecht gekomen? Omdat jullie zo’n leuke naam hebben?
ZKH Lesley.: Nou eh.. ehm eh… omdat we op de website heel veel punten hebben gekregen. En dat was omdat we tweede waren geworden in de finale van ‘De Slag om de Wetering’ in Houten. En dat was omdat we meededen aan de voorronde van ‘De slag om de Wetering’ waar we hadden gewonnen. En dat was omdat…
de Nutking.: …omdat we er ter elfder ure bijgeroepen waren…
ZKH Lesley.: En dat was omdat wij een mailtje kregen of we mee wilden doen.:
Truly Yours.: Ja, ik kreeg een mailtje van een vriend van mij van kom meedoen want er is nog een band te weinig, nou okay, leuk… meedoen. Zodoende dus…
Interviewer.: En dan komen jullie ineens in de finale terecht.
Truly Yours.: Ja dat was een beetje… per ongeluk, eigenlijk.
ZKH Lesley.: Van het een komt het ander… dan gaat t balletje rollen.
Interviewer.: We hadden nog nooit van jullie gehoord laten we dat eerlijk zeggen en dan ineens sta je her toch bij U-trax.
ZKH Lesley.: Ja inderdaad het is ook wel een beetje boven verwachting zou ik bijna zeggen. We hadden het zelf eigenlijk ook helemaal niet gedacht. We deden eigenlijk een beetje voor de lol mee en per ongeluk rolden we door. En nu staan we boven wonder verwachting in de Finale! We weten niet wat we meemaken zal ik maar zeggen.
Deeky J.: Hihihi!
Interviewer.: Zijn jullie ineens een heel ander genre gaan doen of een andere insteek van jullie muziek?
de Nutking.: de laatste jaren wel, we zijn als een soort jazzband, of liever gezegd een uit de hand gelopen jamsessie… begonnen. In ongeveer 1999, ongeveer 9 september…
ZKH Lesley.: negen-negen-negenennegentig.
de Nutking.: haha. Maar de laatste jaren zijn we ons wel meer gaan richten op het meer dansbare repertoire, zeg maar.
Interviewer.: Okay, okay, en dat werpt zijn vruchten af?
de Nutking.: Inderdaad.
ZKH Lesley.: ja, inderdaad.
Deeky J.: Ja, ik zit er nog niet zo lang in hoor. Dus ik ben eigenlijk wel heel blij dat het zo gaat!
Interviewer.: Het komt door jou, dus?
ZKH Lesley en de Nutking.: Ja, inderdaad, sinds zij erbij gekomen is gaat t keihard
Deeky J.: Ja eigenlijk wel sindsdien gaat t eigenlijk als een trein.
ZKH Lesley.: Dat is absoluut waar, dit is overigens Deeky J., onze saxofoniste.
Interviewer.: Ah, kijk!
Lesley.: …die is erg mooi en erg goed en ze zingt er ook nog bij!
Interviewer.: die brengt de Groove erin.
ZKH Lesley.: dat kun je wel zeggen, ja. Ze geeft net even de finishing touch die de Kerozinekikkers nodig hebben.
Interviewer.: Wat ik nog even grappig vind om te zeggen, nou ja we hebben natuurlijk maar kort voor zoveel bands… ehm ik heb gehoord dat jullie ook niet gek zijn van een eh koffer. Dat is een beetje een vies woord. Ik weet niet, in de Utrechtse scene hoor je niet veel van die koffer bandjes.
ZKH Lesley.: Koffer is inderdaad een beetje een vies woord als je zegt cover, dan klinkt t al een stuk beter.
de Nutking en Deeky J.: Kerozinekoffer!
ZKH Lesley.: Hoe weetje dat eigenlijk want dat hebben we helemaal nooit gezegd!
Interviewer.: Nou ja, dat staat ergens op jullie website!
Lesley.: He verdorie nog aan toe, hebben we onze website aan hem gegeven?
de Nutking.: Ja…
ZKH Lesley.: Het is toch niet te geloven!
Deeky J.: hihihi!
Lesley.: Hadden we noooooit moeten doen!
Interviewer.: Maar jullie vinden dat niet zo erg een cover hier of daar maakt niet zoveel uit?
ZKH Lesley.: we zijn vroeger helemaal nooit begonnen met covers of zo maar toen hadden we geloof ik ergens een feest of zo in april en daar werden we gevraagd om daar drie uur lang te spelen. En toen dachten we ‘Ja, hebben we eigenlijk wel zoveel eigen nummers?’ Ik geloof dat we anderhalf of twee uur hebben of zo?
de Nutking.: Ja.
ZKH Lesley.: Dus de dag er na dachten we: “We gooien er nog een blok covers tegenaan.
Interviewer.: En dat werkte?
Lesley.: ja, dat vonden ze eigenlijk ook wel leuk!
T.Y.: Ja zeer dansbaar.
de Nutking.: De herkenbaarheid gaat op een gegeven moment ook wel een rol spelen.
Interviewer.: gaan jullie winnen?
ZKH Lesley.: nou, dat weten we natuurlijk niet.
Deeky J.: geen idee
ZKH Lesley.: Nou ja, het moet natuurlijk niet veel gekker worden zou ik bijna zeggen, we staan al in de finale.
Deeky J.: Dat is al heel gaaf!
Interviewer.: Je verwacht t niet echt?
ZKH Lesley.: Ik verwacht t niet maar ik ga me er ook niet over verbazen als het wel gebeurt. Ik snap er niks meer van!
de Nutking.: T zou zo maar ineens kunnen…
Interviewer.:Okay! Heel veel succes in de finale!
de Nutking.: Gaan we doen.
ZKH Lesley.: Dank je wel.
Interviewer.: We gaan door met een nummer van Moonlight District.
source: U-trax radio
INTERVIEW 2003
door Ria Rap voor DE KEROZINEKRANT:
1: RR: Meneer De Nutking, u heeft mij in informelere sfeer al
eens uitgelegd hoe u aan die naam "De Nutking" komt. Wilt u het
aan de lezeressen en lezers nog eens uitleggen?
DNK: Dat ligt wat ingewikkeld. Jaren geleden werkte mijn Afrikaanse vriend Yasin aan een soort soulsymphonie, maar kon geen noten lezen. Hij zong dan de melodieën voor, die ik dan op mijn sitaer uitzocht en vervolgens opnoteerde. Op een goeie dag stond hij weer eens onverwacht op mijn stoep, net als de dag ervoor en de dag daarvoor, maar nu met een complete delegatie uit zijn land, Somalië. Het merendeel van deze jongens was ook muzikant. Ik wilde hen natuurlijk behoorlijk ontvangen, maar was toevallig zojuist aan lagerwal geraakt. Die avond had ik niet meer in huis dan een zak van de allergoedkoopste doppinda's, die ik dus ter consumptie wilde aanbieden. Er ontstond toen opeens een geweldig rumoer waar ik niets van begreep omdat mijn Oost-Afrikaanse talenkennis wat te wensen over laat. Gelukkig wist Yasin op diplomatieke wijze de situatie te redden. Het bleek dat één van zijn vrienden op school beter opgelet had bij geschiedenis dan ik, en hij had gedacht dat het een neokoloniale streek van mij was om het gezelschap te beledigen door hen een schaal pinda's (in Somalië bekend staand als "apenootjes") voor te zetten. Yasin bleek gelukkig een fanatiek stripboekenlezer, en kende ook "Asterix en de Hollanders" op zijn duimpje. Daarin maakt Obelix de onsterfelijke oneliner: "rare jongens, die Hollanders!" wanneer hij een groepje pindapeuzelende Hollanders onder een beuk aantreft. Yasin koppelde de hier voorkomende rode eekhoorn aan de Canadese variant, een zwarte grondeekhoorn die "Nutking" genoemd wordt. Hij wist te vertellen dat Hollanders al sinds de oertijd de zeldzame eekhoorn hier doorgaans eren door hazelnoten te eten of hazelnootpasta op brood te smeren, en voegde er aan toe dat als de mensen hier even wat minder geld hebben dat ze het dan
door pinda's en potten pindakaas vervangen.
2: RR: Wat is uw lievelingskleur, lievelingsdier,
lievelingsgetal en lievelingseten?
DNK: Mijn lievelingskleur is de kleur die ik groen noem en andere mensen blauw. Mijn lievelingsdier is de amoebe en ik eet het liefst Indonesisch, Indiaas of Mexicaans. Het moet wel vegetarisch zijn. Oh ja, mijn lievelingsgetal: 237,00473.
3: RR: Voordat u bij De Kerozine Kikkers kwam te spelen,
speelde u een blauwe maandag bij "De Aardgas Amfibieën". Waarom
was u daar zo snel weer weg?
DNK: De Aardgas Amfibieën eisten dat ik voor een repetitie elke noot die ik speelde op papier had uitgeschreven, zodat ze konden controleren of het allemaal wel klopte wat ik speelde. Dat deed ik, maar na een nacht doorwerken had ik nog maar 56 velletjes met noten, die ik ze heb gegeven. We speelde dat toen door en ik was in 2 1/2 minuut klaar. Ik stelde nog voor om een bluesje te improviseren, maar dat wilden ze niet.
4: RR: Ik heb van één van de andere Kikkers, die anoniem wenst
te blijven, vernomen dat u hen ooit het plan heeft voorgelegd de
naam "De Kerozine Kikkers" te veranderen in "Des 's Nutkingschs'
Band". Zijn er al vorderingen op dat gebied?
DNK: Dit verhaal klopt niet in de vorm zoals je het me voorlegt. Wat wel waar is, is dat ik tussen 1994 en 1996 in een band met een zangeres speelde die "Sound Advice" heette. Toen de zangeres en de drummer vertrokken waren kon ik wel een nieuwe drummer strikken, maar geen zangeres meer. Ik ging toen zelf zingen, dien ten gevolge wilde ik ook dubbel betaald worden omdat ik immers ook gitaar speelde. Ik vond toen dat ik om die reden ook eigenlijk wel bijna het hele repertoire kon bepalen. Het leek er toen sterk op dat ik de volledige hegemonie had in die band. Tijdens repetities waren de jongens goed volgzaam, en we hadden "Des 's Nutkingschs' Band" als bandnaam vastgesteld. In geval van democratische besluiten had ik uiteraard een dubbele stem vanwege mijn dubbelrol, en bij stakende stemmen kreeg de gene die het vaakst gelijk heeft altijd gelijk. Mijn verbazing was dan ook zeer groot toen ik aankwam om de eerste gig te spelen en we aangekondigd stonden als "Easy Wisdom"! Het optreden schijnt op zich wel goed geklonken te hebben, maar het bleek dat de bassist en de drummer stiekem een schaduwrepertoire ingestudeerd hadden wat van henzelf was. Ze dwongen me dus om te improviseren. Hierna kreeg ik het aanbod van de Aardgas Amfibieën. Toen stond ik dus open voor improvisatie, maar zij weer niet. Uiteindelijk kwam ik tijdens een theater voorstelling van onze ex-zangeres (Feike Looijen) Rob Jaeger tegen. De rest is bekend.
5: RR: U speelt Nutgitaar en zingt bij De Kerozine Kikkers.
Heeft u vroeger ook andere instrumenten bespeeld en zo ja:
welke?
DNK: Vroeger speelde ik blokfluit en traporgel. van 1983 tot 1993 heb ik basgitaar gespeeld in reli-punkband "Jezuz Kriziz"
6: RR: Op welke leeftijd hield u voor het eerst een gitaar in
uw handen en op welke leeftijd wist u zeker dat de gitaar úw
instrument zou worden?
DNK: Ik moet vroeg in 1974 begonnen zijn met gitaarspelen. Ik ben er nooit meer mee opgehouden. Ik hou af en toe pauze, soms wat langer.
7: RR: Heeft u een voorkeur voor een bepaald merk of type
gitaar, gitaarversterker, plectrum, snaren, snoeren of
netspanning?
DNK: Fenderachtige gitaren voelen het meest natuurlijk aan hoewel ik begon op een Ibanez Les Paul die helaas verbrand is. Er is een Telecaster Thinline van me gestolen en een Mustang uit 1963. Ik heb een voorkeur voor de Telecaster. De enig overgebleven Fender heeft een brugelement uit 1961 en een handgewikkeld Blackrose-element bij de hals (1987). Het middelste element kostte 90 gulden, maar ik controleerde wel of het strak gewikkeld was. De schakeling heb ik zelf ontworpen. Het komt er kort gezegd op neer dat de drie enkele spoelen ook parallel en in tegenfase geschakeld kunnen worden. De fase kun je draaien door het middelste element met een aparte volumeknop in te stellen. In gunstige situaties bukt 't ook hum. Het klankspectrum loopt van extreem scherp naar extreem dof. Op een stratje kan ik overigens ook uit de voeten. De plank met de rode slagplaat is van italiaanse makelij en heeft een wat smallere hals dan een standaard Telecaster. Je hoeft dan niet zulke grote stappen te maken om van de ene naar de andere snaar te komen. Wat betreft versterkers maakt het me weinig uit. Het moet wel een buizenapparaat zijn, die hebben zo'n lekkere zware eindtrafo, en komen dus harder aan. Ik heb eigenlijk alles wel zo'n beetje geprobeerd: Power City, een Lab L5, Vox, Marshall, Fender, Roland Jazz Chorus, Hughes en Kettner... ze klinken eigenlijk allemaal het zelfde. in ieder geval, bij mij wel. Bij snoeren is het belangrijk dat er geen breuken in zitten. Plectrums? Ik raak ze altijd kwijt op de één of andere manier. Een tijdlang had ik zelfs geen geld om ze te kopen, en knipte ik ze uit een pindakaas-dekseltje, maar toen ging mijn schaar kapot en herinnerde ik me opeens dat ik nog een hele doos met bonazegeltjes van mijn moeder had gekregen die ze uit de deksels van lege margarinekuipjes had geknipt. Die heb ik toen een tijd gebruikt. Ik moest toen wel het signaal van de gitaar oppeppen, toen is mijn voorkeur ontstaan voor spanningen van 8800 volt of meer. In Amerika laat ik dat halveren. Ik laat de spanning meestal via een directe tap van een Franse kerncentrale komen, in Europa, althans. In Afrika en de Arabische wereld zullen we een enorm kerosine-aggregaat mee moeten slepen om de spanning te realiseren. De platenmaatschappij is daar overigens niet echt blij mee.
8: RR: U schijnt doorgaans zonder gitaareffectapparatuur te
spelen. Houdt u niet van gekke geluiden of hoe zit dat nou
eigenlijk zo ongeveer precies?
DNK: Ik heb niets tegen effectapparatuur of gekke geluiden. Ooit begon ik met een Jen Jumbofuzz, die het gitaargeluid bepaalde van een band geheten "Feedback". Voor de variatie zette ik toen ook nog wel eens een Mini Monacor phaser in, en zelfs een tijd een analoge Ibanez delay in zo'n roze kastje. Helaas zijn al deze apparaten bezweken onder mijn maat 45 schoen. De laatste was een Dunlop Wah Wah, waar een 1 of andere dronken malloot een glas bier overheen kieperde toen ik hem probeerde te verhinderen onze zangeres aan te randen. Sindsdien gooi ik direct met gitaarversterkers als me iets niet bevalt.
9: RR: Welke gitaristen zijn voor u relevant, en klopt het dat
u ooit van plan was om aan Yngwie J Malmsteen te vragen of hij u nog wat interessante gitaarlessen kon geven?
DNK: Iemand als Bruce Springsteen is voor mij als gitarist niet relevant. Als ik hoor wat Jimi Hendrix met een nummer van Bob Dylan doet vind ik dat relevant. Toch hoeven het voor mij geen virtuozen te zijn. Moses Mo van Mother's Finest vind ik ook te gek.
Vernon Reid is wat mij betreft op het moment de gene die de grenzen weet te verleggen. Hij is te gek met pedalen, en daarbij een enorme virtuoos zonder aan muzikaliteit in te boeten. Jeff Beck zou meer platen moeten maken. Ik heb met een bevriende drummer een openbare les van Yngwie F Malmsteen bijgewoond en kwam daar veel bekenden tegen. Als alle muziekleraren zo waren ging ik direct terug naar school, echt een lekkere keetles!
10: RR: Bent u er ook zo eentje die vindt dat gitaren, vanwege
hun phallus-symboliek, uitsluitend zijn voorbehouden aan mannen?
DNK: Ik zou niet weten waarom vrouwen niet met phallus-symbolen mogen spelen. Maar afgezien daarvan vind ik zelf een gitaar wel vrij veel vrouwelijke vormen hebben zoals een taille en heupen. De slanke lange hals staat ook zeer charmant.
11: RR: U schrijft ook liedjes voor De Kerozine Kikkers. Waar
haalt u de inspiratie en ideeën vandaan en hoe legt u aan de
andere Kikkers uit hoe de liedjes gespeeld moeten worden?
DNK: Vroeger bedacht ik riffs en schreef ik sporadisch een tekst. Pas de laatste paar jaar komen er ook wel eens melodieën door. Een nummer voor een band helemaal uitzoeken vind ik zelf maar ten dele interessant. Ik hou er meer van om mensen te stimuleren hun eigen partij te bedenken bij een bepaald nummer, wat ik ook wel eens heb gedaan is een heel nummer om een baspartij van iemand anders heen bouwen. Toch heb ik meestal zelf ook wel wat in mijn hoofd of op papier voor de anderen. Met Lesley Beskey communiceer ik meestal via de akkoorden wat al zeer veel verschillende gezichts en gehoorspunten heeft opgeleverd. Ze heeft de gewoonte om consequent een andere grondtoon te kiezen bij een bepaald akkoord dan degene die ik voor de hand vind liggen. We raken wel steeds vertrouwder met elkaars denkwijze. Kiks leest noten, en krijgt regelmatig potten vol. Soms met een schema op het etiket, maar meestal zonder, zodat ze geen idee heeft wat ze moet spelen. als Kiks aan het zoeken is wat nu eigenlijk de toonaard is, vind ik dat altijd een hele originele solo. T.Y. heeft meestal genoeg aan alleen een schema. Af en toe spelen we unisono riffs. In de Bopper heb ik zoveel vertrouwen dat -ie maar moet zien wat -ie ergens bij gaat spelen. Hij kent bijna alle ritmes. Een enkele keer moet Ben® de snare ergens anders leggen.
12: RR: Maakt u bij het liedjesschrijven gebruik van de
allermodernste Windhoos-computers, of zijn er andere apparaten
die u prefereert?
DNK: Windhoos computers zijn in feite ongeschikt voor midi. Ze zijn niet stabiel genoeg, lawaaierig en kunnen eigenlijk helemaal niet rekenen. Op dit soort computers verloopt het transponeren zelfs niet altijd helemaal correct. Ik gebruik nog steeds een Atari 1040 Ste (4Mb/8Mhz) zonder harddisk gekoppeld aan een oud Kawai K1 keyboard om midifiles te maken. Je hebt geen speciale interface nodig. Je verbindt het keyboard feitelijk direct met de cpu. Zelfs het notenbeeld van Notator SL (de Atari sequencer) voer ik als grafisch bestand uit. Ik hoef er nog maar weinig aan te bewerken op de PC, naderhand. Alleen printen.
13: RR: Naar welke muziek (namen / genres / geluidsdragers)
luistert meneer De Nutkikker op dit moment het meest?
DNK: Paganini. (1782-1840) Onlangs heb ik een hele reeks strijkkwartetten met gitaar ontdekt dus voor viool, altviool, cello en gitaar. Veel hiervan verscheen een paar jaar terug voor het eerst op cd. Het is beduidend andere stuff dan bijvoorbeeld Haydn. Verder luister ik geregeld naar Flairck (nederlandse akoestische band), Jimi Hendrix (vooral met Billy Cox en Mitch Mitchell), Joan Armatrading (What's Inside), Allan Holdsworth (Metal Fatique) en Deep Purple (ook met Steve Morse). Ik ben ook erg onder de indruk van Joe Pass. Die man lijkt helemaal in zijn gitaar te kruipen als hij speelt. Het begint een beetje droog maar zonder enig effect of wat dan ook kan hij in zijn eentje op een akoestische gitaar je helemaal meevoeren. Hij brengt de gitaar echt tot leven en werkt ook in op de fantasie van de luisteraar. Je hoort zelfs dingen die hij helemaal niet speelt! Django Reinhardt, Wes Montgomery, Charlie Christian en Stanley Jordan zijn ook jazzgitaristen die ik bewonder. Op zolder staat nog een flinke partij vinyl, maar ik draai hoofdzakelijk CD en minidisc, geen cassettes meer. Laatst heb ik ook nog een Bob Marley Concert op DVD aangeschaft.
14: RR: Welk gevoel voert bij u de boventoon als u
gitaarspelend op het podium staat?
DNK: De diverse gevoelens voeren voortdurend strijd om tot uitdrukking te komen. Een verwarrende toestand meestal. Ik ben nooit relaxed. Ik wou dat ik J.J. Cale was.
15: RR: Waar zijn de spagaten gebleven?
DNK: De Spagaten? Is dat die zopas ontdekte eilandengroep in de Stille Zuidzee? Zijn die alweer door de zee verzwolgen dan?
16: RR: De Kerozine Kikkers hebben al ruim een jaar een
geheimzinnige fan: Hansje Termaat. Weet u inmiddels wie Hansje
is?
DNK: Dat moet de dochter van een zekere Ed Termaat zijn. Ed en ik woonden zo'n 18 jaar geleden in een kraakpand met nog een aantal andere mensen. (waaronder Rob Jaeger -red.) Hansje kan dus niet veel ouder dan 16 of 17 zijn. Yoko schijnt goed bevriend met haar te zijn. Misschien kan zij meer duidelijkheid verschaffen.
17: RR: Wat zijn uw toekomstplannen, zowel met De Kikkers als
met andere muzikanten als met Ellen ten Damme als solo?
DNK: Met de kikkers zou ik op de ingeslagen weg voort willen gaan maar ook flink willen afdwalen. We hebben nu weer een aantal nieuwe nummers gemaakt die weer volledig fris klinken. Zodra je een sound hebt gevonden, moet je weer wat nieuws bedenken, vind ik. Een herhaling van zetten is oninteressant. We kunnen wel iets vaker optreden wat mij betreft. Maar ontevreden ben ik niet, want in mijn carrière ben ik eigenlijk altijd op zoek gebleven naar een geschikte zangeres, en wat dat betreft vind ik de samenwerking met Les erg goed gaan. Ik ben van plan om "Des 's Nutkingschs' Band" nieuw leven in te blazen. De overgebleven "Aardgas Amfibieën" ben ik op dit moment aan het benaderen voor een rol als begeleiders waarbij ik nu hen ga controleren in plaats van zij mij. Het is de bedoeling dat Ellen ten Damme daarbij verleidelijk op een piano gaat liggen. Voor mijn soloproject heb ik alle muziek al klaar, maar op dit moment kan ik het nog niet instuderen vanwege de andere projecten. (Mijn vingers zouden er afvallen!)
18: RR: Heeft u tot slot nog adviezen aan oude, afgeschreven
muzikanten?
DNK: eigenlijk maar twee:
1.) Lieg zeker tien jaar van je leeftijd af, en
2.) Zorg dat je altijd een reep chocola bij je hebt.
source: De Kerozinekrant
INTERVIEW 1981
source: De Biltse Beroering
