Witte Pietenplan
Een alternatief voor zwarte piet
Riet Grunbauer was niet de eerste die het verband zag tussen de figuur zwarte piet en slavernijverleden van Nederland. Herman Salomonson bracht het in 1930 onder de aandacht in een artikel in de 'Groene Amsterdammer' en Onderwijzer Arnold Ras weigert in 1963 zwarte piet op zijn school. Riet Grunbauer had niet alleen onderbouwde kritiek op de figuur maar had ook een alternatief: Het Witte Pietenplan. In November 1968 verscheen het artikel in het maandblad Panorama, waardoor heel Nederland aan het denken werd gezet dan wel tegen de schenen geschopt. Ze flyerde in winkelcentra, schreef verscheidene burgemeesters aan, probeerde in kranten al dan niet plaatselijk, aandacht te krijgen voor haar missie en wist uiteindelijk zelfs tot vragen in de 2e kamer te komen. Pro-zwarte pieters avant la lettre bedeigden en intimideerden haar toen ook al. Zoon Marco maakte mee hoe twee grote Zwarte Pieten aanbelden en haar even later optilden en even dreigden haar over de balustrade te werpen. een fotograaf legde dat vast, een foto die echter nooit ergens is opgedoken. Zoon Henri vertelt dat zij werd opgebeld door een man met de tekst "U houdt toch zo van Witte Pieten? Nou, wij willen wel even langskomen om een paar Witte Pietjes bij U te maken!" Dit, en waarschijnlijk nog veel meer heeft haar er toe doen besluiten er in 1970 rigoureus mee te stoppen. Alle archieven heeft ze toen verbrand en ze heeft er nooit meer een woord over gesproken. Er is dus niets bewaard gebleven van alle brieven, Flyers, badges, stempels, enzovoorts.
